Vanaf de lente van 1915 werd het neutrale Nederland afgesloten van België door middel van een dodelijke schrikdraad. De draad werd opgericht door de Duitsers om te verhinderen dat nog meer Belgen zouden vluchten naar Nederland. Het moest ook verhinderen dat jonge (Belgische) mannen via Nederland de geallieerde troepen zouden komen versterken. Grensbewaking vergde zoveel soldaten die beter aan het front konden vechten. Men koos voor een schrikdraad, want voor het bewaken van een grens had men zeer veel mannen nodig die beter konden ingezet worden als soldaat. De draad was 200 km lang en 2 à 3 m hoog. Er werd maar liefst 2.000 volt stroom doorheen gejaagd. Heel wat mensen werden er ‘doodgebliksemd’.

Het bestaan van de ‘dodendraad’ kwam de Nederlandse regering eigenlijk goed uit, op die manier kon ze immers gemakkelijker hun neutraliteit bewaren.

Het doel van ‘den draad’ was het tegengaan van spionage, het voorkomen dat Duitse deserteurs een veilig onderkomen vonden in Nederland en het tegengaan van de smokkelhandel

Op 11 november 1918 kwam het einde van de oorlog en werd de eindbalans opgemaakt. Toen werd duidelijk dat de neutraliteit Nederland gespaard heeft van de enorme verwoestingen, zoals in België en Frankrijk het geval was.

Een groep van 500 Amerikanen zit vast in een vallei en is omsingeld door Duitsers.
Na dag 1 blijven er nog maar 200 manschappen over. Om alles nog erger  te maken, worden ze bekogeld door de eigen troepen die niet weten waar hun makkers zitten. Majoor Charles Whittlesey stuurt dan maar twee duiven met hulpkreten naar de Amerikanen. Maar ze worden neergeschoten door de vijand. Uiteindelijk wordt Cher Ami uitgestuurd met een niet mis te verstane boodschap: "In godsnaam, stop ermee!" Ook Cher Ami wordt bekogeld door de Duitsers, maar na 25 minuten vliegen tussen de kogels door, bereikt de duif toch de geallieerden. Niet ongehavend: het beest heeft een schotwonde in de borst en is blind aan één oog. Een poot is zo erg geraakt dat die nog enkel aan een pees bengelt. De boodschap in een metalen kistje hangt er nog aan. De geallieerden staken daarop het vuren op de eigen troepen en 197 overlevenden kunnen nadien veilig ontsnappen uit vijandig gebied.

Zij verzorgen hun redder naar best vermogen en maken zelfs een houten pootje. Het Franse leger schenkt de duif het Croix de Guerre, een medaille voor heldenmoed. Cher Ami wordt zo een befaamde held en wordt zelfs persoonlijk door generaal Pershing per boot weer naar de States begeleid. Nog geen jaar later bezwijkt de heldenduif aan zijn verwondingen. Cher Ami wordt opgezet en tentoongesteld in het Smithsonian in Washington D.C.